Dyrektor

Wierzę, że taki widzimy świat, jaki mamy w sobie, a to wszystko, co dajemy, z czym wychodzimy do drugiego człowieka, zawsze do nas powraca.  Jeśli coś mi się nie udaje, wyciągam z tego naukę, naprawiam, co mogę i idę do przodu. Ze swoim plecakiem doświadczeń wyruszam w każdy nowy dzień, który otrzymuję od Boga. Gdy ścielę łóżko lub przygotowuję śniadanie, gdy mijam na ulicy ludzi, gdy witają mnie uśmiechnięte twarze i pełne nadziei oczy dzieci, myślę, jak wiele jest rzeczy, które mogę docenić, za które mogę być wdzięczna. Jeśli do szkoły nie zaniosę miłości, sama wiedza nie uczyni tych młodych ludzi mądrymi. Kochać człowieka nie znaczy tylko widzieć w swoich oczach jego uśmiech i szczęście, naprawdę kochać to znaczy widzieć w lustrze jego oczu troski, trudności, obawy. Tu chodzi o coś więcej… Chodzi o to, aby uczynić z każdego życia najpiękniejsze arcydzieło.

"W każdym położeniu dziękujcie" - nakazuje św. Paweł w Liście do Tesaloniczan.
W każdym położeniu, w jakim się znajduję, jest ukryte coś naprawdę dobrego dla mnie. Staram się to dostrzec, a jeśli się nie udaje, zatrzymuję się. Czasem znajduję, czasem nie... Szukam piękna i radości w drobiazgach. To one tworzą moją codzienność. A potem… Po prostu dziękuję!